Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Христо Ботев

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΟΥ




Ω Θεέ της Δικαιοσύνης, Θεέ μου, -
όχι, όχι εσύ του Πάνου Κόσμου,
μα εσύ μονάχα που είσαι εντός μου,
μες στη βαθιά ψυχή μου, Θεέ μου!

Όχι, όχι εσύ, που γονατίζουν
μπρος σου οι καλόγεροι, οι παπάδες,
κ’ οι αγροίκοι ορθόδοξοι, λαμπάδες
σού ανάβουν και σε θυμιατίζουν.

Όχι εσύ, βέβαια, που ’χεις πλάσει
τον άνθρωπον από πηλό,
και σκλάβο έχεις παντοτεινό
το πλάσμα σου καταδικάσει.

Όχι εσύ, βέβαια, που ’χεις χρίσει
πάπες, πατριάρχες, βασιλείς,
και στη μιζέρια δυστυχείς,
τους αδελφούς μου έχεις αφήσει.

Εσύ όχι, που στον σκλάβο λες, -
μ’ ελπίδες μόνο, ώσπου πεθαίνει,
ζώντας τον μάταιες, - να υπομένη
με νήστειες και με προσευχές.

Όχι εσύ, Κύριε των αισχρών
τυράννων και των απατεώνων,
των ηλιθίων είδωλο μόνον
κι όλων, του ανθρώπου, των εχθρών.

Μα εσύ του Λόγου Θεέ, σιμά σου
μόνο που οι σκλάβοι αναγαλιάζουν,
και που γοργά, αύριο, θα γιορτάζουν
οι λαοί, μαζί όλοι τ’ όνομά σου!

Αγάπη ζώσα, στον καθένα
να εμπνεύσεις, για τη λευτεριά, -
που, όπως μπορεί, να πολεμά
του λαού τους δήμιους ο καθένας.

Δυνάμωσε και το δικό μου
χέρι, που ο σκλάβος σαν ξεσηκωθή,
στων πολεμάρχων τη γραμμή
να βρω κ’ εγώ το θάνατό μου.

Κάμε, η φλεγόμενη καρδιά μου
μην κρυώση εδώ στην ξενιτειά,
και να μην ακουστή η λαλιά μου
σάμπως μια βοή στην ερημιά.



HRISTO BOTEV
1848 – 1876

Μετάφραση Άρης Δικταίος

Πέμπτη 3 Απριλίου 2014

ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΤΟΥ Γ. Σ.




Μυριάδες φίδια
Πνίξανε τον τόπο
Και δεν υπάρχουνε πια
Γάτες τ’  Άι Νικόλα

Τούτες εδώ
Από χρόνια
Τρώνε και παχαίνουνε
Τρώνε και κοιμούνται
Ολημερίς

Πώς λοιπόν να σηκωθούνε
Τα δύσμοιρα τα ζωντανά
Να πολεμήσουνε
Τόσα φίδια



Γιάννης Βούλτος