Περπατώ στο στενορύμι Και στο βάθος Του σπιτιού μου το φως Προχωρώ κουρασμένα Είναι πια περασμένες Της νύχτας οι ώρες Οι ώρες που βαδίζω Και δεν πλησιάζω το φως Γιατί φεύγει το σπίτι Κι εγώ ακολουθώντας Βαδίζω στο χρόνο Που φεύγει Κυνηγημένος κι αυτός
Δεν πα να χάσει τη δουλειά του Ο γείτονάς μου Δεν πα να ψοφά της πείνας Ο γείτονάς μου Δεν πα να πέσει απ’ το μπαλκόνι Ο γείτονάς μου
Εγώ Με τη δεξιά μου Εγώ Να σώσω τα λεφτάκια μου
Γιάννης Βούλτος
Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012
… Ξέρω τώρα· δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, λυτρώθηκα από το νου κι από την καρδιά, ανέβηκα πιο πάνω, είμαι λεύτερος. Αυτό θέλω. Δε θέλω τίποτα άλλο. Ζητούσα ελευθερία.
Parias la mort la terre et la hideur De nos ennemis ont la couleur Monotone de notre nuit Nous en aurons raison. XIV Απόκληροι ο θάνατος το χώμα κι η ασχήμια Tων εχθρών μας έχουνε το χρώμα Το μονότονο της νύχτας μας Και γι αυτό θα 'χουμε το δίκιο με το μέρος μας Paul Éluard, “La victoire de Guernica”
Ετούτοι δω οι νέοι αφέντες Το ξέρουνε καλά το κόλπο Και δε σου κλείνουνε το στόμα όπως παλιά Δε σε σαπίζουνε στης Μπουμπουλίνας - Εξάλλου εκεί σήμερα πουλάνε Κουλτούρα - Παρά σ’ αφήνουνε να ξεφωνίζεις Γιατί ούτε οι κουφοί σ’ ακούνε Ούτε οι κοιμισμένοι ξυπνάνε
Είδα στον ύπνο μου Πως πολεμούσα Στο Ελ Αλαμέιν Στο Τραφάλγκαρ Πως μάζευα τους πνιγμένους Και στα καταφύγια της Δρέσδης Πως απήγγειλα Νίτσε Ξύπνησα όμως Στο Κολωνάκι Με κοστούμι Αρμάνι Πάνω στο παγκάκι Έτοιμος να προγευματίσω Από τους κάδους