Τρίτη 27 Ιουλίου 2010
Ξωμάχος
Στον Δημήτρη Κάββουρα
Έτσι γιομάτο σαν ξανοίγω το φεγγάρι
να πολεμάει να φανερώσει
της νυχτιάς τα μυστικά
πάντα θυμάμαι ένα γέροντα ξωμάχο
που χρόνια επολέμαγε
να φανερώσει και του λόγου του
της άμοιρης ψυχής του τα κρυφά
Εμίλησε για έρωτες
κι αιματοκύλισε τα νιάτα του
Εμίλησε για μισεμούς
όταν μονάχος του ροβόλαγε
στα ξέφωτα της θλίψης
Εμίλησε για θάνατο
και η μιλιά του ήτανε τόσο ζωντανή
που ο Θάνατος τον ξέγραψε
Πάνω απ’ το θάνατο λοιπόν
πάντα θυμάμαι αυτό το γέροντα
έτσι γιομάτο σαν ξανοίγω το φεγγάρι
Γιάννης Βούλτος
Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010
Samuel Taylor Coleridge
One after one, by the star-dogged Moon,
Too quick for groan or sigh,
Each turned his face with a ghastly pang,
And cursed me with his eye.
Four times fifty living men,
(And I heard nor sigh nor groan)
With heavy thump, a lifeless lump,
They dropped down one by one.
Ο ένας μετά τον άλλο κάτω απ’ το βασανισμένο απ’ τη μοίρα Φεγγάρι
Μην προφταίνοντας να βγάλουν βογγητό ή στεναγμό
όλοι μου γύρισαν το πρόσωπο το κάτωχρο απ’ τον πόνο
Και με καταράστηκαν με τη ματιά τους
Τέσσερις φορές πενήντα άντρες ζωντανοί
(και δεν κατάλαβα στεναγμό ή βογγητό)
Με γδούπο βαρύ, μια άψυχη μάζα
Κάτω σωριάστηκαν ο ένας μετά τον άλλο
The Rime of the Ancient Mariner
Απόσπασμα
Απόδοση στα ελληνικά
Γιάννης Βούλτος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)