Σάββατο 22 Μαΐου 2010

Spinalonga


Αγκάθι Μακρύ
Σκίζει τις σάρκες της ψυχής
Καθώς η θάλασσα που γδέρνει τα χαράκια
Κάτω απ’ τα πέτρινα τα σπίτια τα χλωμά
Συνέχεια του πέτρινου νησιού
Της πέτρινης ζωής


Κι εσύ αντίκρυ
Στο μουράγιο τις νυχτιές
Γρικάς αποχαιρετισμούς
Κλάηματα
Μαντινάδες


Γιατί εγίνηκες βαρκάρης
Ψυχοπομπός τόσων καιρών
Ακολουθώντας τη σιωπή
Ανάμεσο ζωής και φυλακής
Τραβώντας το κουπί
Του θάνατου


Και φτάνεις στην απέναντι μεριά
Που άλλοι τη λέγουν της απέχθειας
Και άλλοι της συμπόνιας
Όμως εσύ που το κατέχεις
Από τα μάτια των ανθρώπων της
Τη λέγεις της Αγάπης


Γιάννης Βούλτος