Τετάρτη 27 Μαΐου 2009


ποιητές και Ποιητές


Στον Δημήτρη Κατσαγάνη


Όλοι τους σήμερα
μας τριβελίζουνε τ' αυτιά
με μια ηλικιωμένη
που ρίχνει ακόντιο
με τον Κόναν τον Βάρβαρο

Όλοι τους λησμόνησαν
τον παραλίγο φονιά
που ’γραφε στους τοίχους
με το αίμα του

Γιάννης Βούλτος

Τρίτη 26 Μαΐου 2009


JACK KEROUAC



All day long
wearing a hat
that wasn't on my head.




Ολημερίς
να φορώ ένα καπέλο
που δεν ήταν στο κεφάλι μου.

American Haiku
Απόσπασμα

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Σάββατο 23 Μαΐου 2009


WILLIAM CARLOS WILLIAMS



Complete Destruction


It was an icy day.
We buried the cat,
then took her box
and set fire to it
in the back yard.
Those fleas that escaped
earth and fire
died by the cold.




Ολοσχερής Αφανισμός


Ήταν μια παγερή μέρα.
Θάψαμε τη γάτα,
μετά πήραμε το κουτί της
και του βάλαμε φωτιά
στην πίσω αυλή.
Όσοι ψύλλοι γλίτωσαν
χώμα και φωτιά
πέθαναν από το κρύο.

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Πέμπτη 21 Μαΐου 2009


Τρίτη 19 Μαΐου 2009


GEORGE GORDON NOEL BYRON



A king sat on the rocky brow
Which looks on sea-born Salamis;
And ships, by thousands, lay below,
And men in nations; — all were his!
He counted them at break of day —
And when the sun set, where were they?

And where are they? and where art thou,
My country? On thy voiceless shore
The heroic lay is tuneless now —
The heroic bosom beats no more!
And must thy lyre, so long divine,
Degenerate into hands like mine?




Ένας βασιλιάς κάθισε στου βράχου το φρύδι
Που βλέπει τη θαλασσογέννητη Σαλαμίνα
Και πλοία χιλιάδες απλώθηκαν κάτω
Κι άνδρες εθνών — ήσαν όλοι δικοί του
Τους μέτρησε στο πρώτο φως της μέρας —
Κι όταν ο ήλιος βασίλεψε, πού ήσαν;


Και πού είναι; Και πού τέχνη εσύ,
Πατρίδα μου; Στη βουβή σου ακτή
Το επικό το ποίημα είναι τώρα παράτονο —
Το ηρωικό το στήθος πια δε χτυπά!
Και πρέπει η λύρα σου, τόσον καιρό θεϊκή,
Να καταπέσει σε χέρια σαν τα δικά μου;


The Isles of Greece
Απόσπασμα

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Παρασκευή 15 Μαΐου 2009


BENJAMIN PÉRET



IMORTELLE MALADIE


Sur la colline qui n'était inspirée que par les lèvres peintes

les yeux blancs s'ouvrent à la lumière de la fête
et la respiration va mourir de sa belle mort
On dirait qu'une main
se pose sur l'autre versant de la colline
et que les hommes crient
C'était du ciel de Dieu que tombaient les paroles absurdes

Maintenant partons pour la maison des algues
où nous verrons les éléments couverts de leur ombre
s'avancer comme des criminels
pour détruire le passager de demain
ô mon amie ma chère peur





ΑΘΑΝΑΤΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ


Πάνω στο λόφο που εμπνεύστηκε μόνο απ’ τα βαμμένα χείλια
τα ανοιχτόχρωμα μάτια ανοίγονται στο φως της γιορτής
κι η ανάσα τώρα θα πεθάνει από τον όμορφό της θάνατο
Θα ’λεγαν πως ένα χέρι
παρουσιάζεται πάνω στην άλλη πλαγιά του λόφου
και πως οι άνθρωποι φωνάζουν
Ήταν από τον ουρανό του Θεού που έπεφταν οι παράλογες κουβέντες

Τώρα φεύγουμε για το σπίτι των φυκιών
όπου θα δούμε τα αφανέρωτα στοιχεία της σκιάς τους
να προχωρούν όπως οι εγκληματίες
για να αφανίσουν τον επιβάτη του αύριο
ω φίλε μου ακριβέ μου φόβε

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Τετάρτη 13 Μαΐου 2009


PIETRO METASTASIO



VERSETTI


Queste poche immaginette
Sono, è vero, opre imperfette
D’ un artista dozzinale ;
Ma per me gran pregio avranno
Se impedirvi almen sapranno
D’ obliar l’ originale.




ΣΤΙΧΑΚΙΑ


Τούτες οι λίγες μικρές ζωγραφιές
Είναι, αλήθεια, δουλειές λειψές
Από έναν μάστορα κοινότοπο·
Όμως για μένα πολύ θ’ αξίζουν
Αν έστω φτάσουν να σας μποδίζουν
Να λησμονάτε το πρωτότυπο.

Απόδοση

Γιάννης Βούλτος

Δευτέρα 11 Μαΐου 2009


EDGAR ALLAN POE



To The River –


Fair river! in thy bright, clear flow
Of crystal, wandering water,
Thou art an emblem of the glow
Of beauty- the unhidden heart-
The playful haziness of art
In old Alberto's daughter;

But when within thy wave she looks-
Which glistens then, and trembles-
Why, then, the prettiest of brooks
Her worshipper resembles;
For in his heart, as in thy stream,
Her image deeply lies-
His heart which trembles at the beam
Of her soul-searching eyes.




Στο Ποτάμι –

Ωραίο ποτάμι! Στη λαμπερή σου, λαγαρή ροή
Του κρυστάλλινου, περιπλανώμενου νερού,
Συ τέχνη ένα έμβλημα της λάμψης
Της ομορφιάς – η φανερή καρδιά –
Το παιχνιδιάρικο το θάμπωμα της τέχνης
Στη θυγατέρα του γέροντα Αλβέρτου

Αλλά όταν μέσα στο κύμα σου κοιτά-
Που τότε σπινθηροβολεί και τρεμουλιάζει-
Γιατί, τότε, το ομορφότερο ρυάκι
Λάτρης της μοιάζει.
Γιατί μέσα στην καρδιά του, ίδια και στο ρέμα σου,
Η εικόνα της απλώνεται βαθιά-
Η καρδιά του τρεμουλιάζει στην αχτίνα
Των ματιών της που ανιχνεύουν την ψυχή

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Παρασκευή 8 Μαΐου 2009


PHILIPPE SOUPAULT



Tant de temps


Le temps qui passe

Le temps qui ne passe pas
Le temps qu'on tue
le temps de compter jusqu'à dix
Le temps qu'on n'a pas
Le temps qu'il fait
Le temps de s'ennuyer
Le temps de rêver
Le temps de l'agonie
Le temps qu'on perd
Le temps d'aimer
Le temps des cerises
Le mauvais temps
et le bon et le beau et le froid
et le temps chaud




Τόσος καιρός


Ο καιρός που περνά
Ο καιρός που δεν περνά
Ο καιρός που σκοτώνεις
ο καιρός του να μετράς μέχρι το δέκα
Ο καιρός που δεν έχεις
Ο καιρός που κάνει
Ο καιρός που βαριέσαι
Ο καιρός που ονειρεύεσαι
Ο καιρός της αγωνίας
Ο καιρός που χάνεις
Ο καιρός της αγάπης
Ο καιρός των κερασιών
Ο κακός καιρός
κι ο καλός κι ο ωραίος κι ο κρύος
κι ο καιρός ο ζεστός

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Τετάρτη 6 Μαΐου 2009


TORQUATO TASSO


Ecco mormorar l'onde


Ecco mormorar l'onde,
E tremolar le fronde
A l'aura mattutina, e gli arboscelli,
E sovra i verdi rami i vaghi augelli
Cantar soavemente,
E rider l'Oriente;
Ecco gia l'alba appare,
E si specchia nel mare,
E rasserena il cielo,
E le campagne imperla il dolce gelo,
E gli alti monti indora:
O bella e vaga Aurora,
L'aura e tua messaggera, e tu de l'aura
Ch'ogni arso cor ristaura.




Να πως κελαρύζουνε τα κύματα


Να πως κελαρύζουνε τα κύματα,
Και τρεμουλιάζουν τα φυλλώματα
Στην πρωινή την αύρα και τα δέντρα τα μικρά,
Και στα πράσινα κλαδιά τα έμορφα πουλιά
Κελαηδούνε απαλά,
Κι η Ανατολή γελά.
Να πως κιόλας το χάραμα φαίνεται,
Και μέσα στη θάλασσα καθρεφτίζεται
Και λαγαρίζει τον ουρανό,
Και στολίζει τους κάμπους κρούσταλλο γλυκό,
Και τα ψηλά βουνά χρυσώνει.
Έμορφη Αυγή χαριτωμένη
Για σε προάγγελος η αύρα και συ για κείνη
Που κάθε καρδιά καμένη την ξανανιώνει

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Δευτέρα 4 Μαΐου 2009


ROBERT FROST



A Minor Bird


I have wished a bird would fly away,
And not sing by my house all day;

Have clapped my hands at him from the door
When it seemed as if I could bear no more.

The fault must partly have been in me.
The bird was not to blame for his key.

And of course there must be something wrong
In wanting to silence any song.




Ένα Μικρό Πουλί


Έχω ευχηθεί να πετούσε ένα πουλί αλάργα στον αέρα
Και να μην κελαηδά κοντά στο σπίτι μου όλη μέρα

Χτύπησα τις παλάμες μου απ’ την πόρτα να το διώξω
Όταν μου φάνηκε πως άλλο δεν μπορούσα να τ' αντέξω

Το λάθος πρέπει εν μέρει από μένα να ’χει γίνει
Το πουλί για τον τόνο της φωνής του δεν έφερνε ευθύνη

Και βέβαια εδώ πρέπει να υπάρχει κάποιο σφάλμα
Αφού θέλω ν’ αναγκάσω να σιωπήσει κάθε άσμα

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Σάββατο 2 Μαΐου 2009


ANDRE BRETON



Moins de temps


Moins de temps qu’il n’en faut pour le dire, moins de larmes qu’il n’en faut pour mourir, j’ai tout compté, voilà. J’ai fait le recensement des pierres; elles sont au nombre de mes doigts et de quelques autres; j’ai distribué des prospectus aux plantes, mais toutes n’ont pas voulu les accepter. Avec la musique j’ai lié partie pour une seconde seulement et maintenant je ne sais plus que penser du suicide, car si je veux me séparer de moi-même, la sortie est de ce côté et, j’ajoute malicieusement: l’entrée, la rentrée de cet autre côte. Tu vois ce qu’il te reste à faire. Les heures, le chagrin, je n’en tiens pas un compte raisonnable; je suis seul je regarde par la fenêtre; il ne passe personne, ou plutôt personne ne passe (je souligne passe). Ce Monsieur, vous ne le connaissez pas? c’est M. Lemême. Je vous présente Madame Madame. Et leurs enfants. Puis je reviens sus mes pas, mes pas reviennent aussi, mais je ne sais pas exactement sus quoi ils reviennent. Je consulte un horaire; les noms de villes ont été remplacés par des noms de personnes qui m’ont touché d’assez près. Irai-je à A, retournerai-je à B, changerai-je à X? Oui, naturellement je changerai à X. Pourvu que je ne manque pas la correspondance avec l’ennui! Nous y sommes: l’ennui, les belles parallèles, ah! Que les parallèles sont belles sous la perpendiculaire de Dieu.
Λιγότερο χρόνο
Λιγότερο χρόνο απ’ όσο χρειάζεται για να το πεις, λιγότερα δάκρυα απ’ όσα χρειάζονται για να πεθάνεις· τα λογάριασα όλα, ιδού. Έκαμα την καταγραφή των λίθων. Είναι όσοι και τα δάχτυλά μου και μερικοί άλλοι. Μοίρασα προκηρύξεις στα φυτά, όμως δεν θέλησαν όλα να τις δεχτούν. Με τη μουσική συνεταιρίστηκα μόνο για ένα δευτερόλεπτο και τώρα δεν ξέρω πλέον τι να σκεφτώ για την αυτοκτονία, γιατί αν θέλω να χωριστώ απ’ τον εαυτό μου, η έξοδος είναι απ’ αυτή την πλευρά και, προσθέτω με πονηριά: η είσοδος, η επάνοδος από την άλλη πλευρά. Βλέπεις αυτό που σου μένει να κάνεις. Οι ώρες, η θλίψη, δεν κρατώ έναν λογικό λογαριασμό τους· είμαι μόνος κοιτάζω απ’ το παράθυρο· δεν περνάει κανένας, ή μάλλον κανένας δεν περνάει (τονίζω το περνάει). Αυτόν τον κύριο, δεν τον γνωρίζετε; είναι ο κ. Οΐδιος. Σας παρουσιάζω την κυρία Κυρία. Και τα τέκνα τους. Κατόπιν επιστρέφω στα βήματά μου, τα βήματά μου επιστρέφουν επίσης, όμως δεν ξέρω ακριβώς σε τι επιστρέφουν. Συμβουλεύομαι έναν πίνακα αφίξεων - αναχωρήσεων. Τα ονόματα των πόλεων έχουν αντικατασταθεί από τα ονόματα προσώπων που μου είναι αρκετά οικεία. Θα πάω στο Α, θα γυρίσω στο Β, θ’ αλλάξω στο Χ; Ναι, φυσικά θ’ αλλάξω στο Χ. Αρκεί να μη χάσω την ανταπόκριση με την ανία. Εκεί είμαστε: η ανία, οι ωραίες παράλληλοι, α! Πόσο ωραίες είναι οι παράλληλοι κάτω από την κάθετο του Θεού.
Απόδοση
Γιάννης Βούλτος