LOUIS ARAGON

Les mains d'Elsa


Donne-moi tes mains pour l'inquiétude
Donne-moi tes mains dont j'ai tant rêvé
Dont j'ai tant rêvé dans ma solitude
Donne-moi te mains que je sois sauvé

Lorsque je les prends à mon pauvre piège
De paume et de peur de hâte et d'émoi
Lorsque je les prends comme une eau de neige
Qui fond de partout dans mes main à moi

Sauras-tu jamais ce qui me traverse
Ce qui me bouleverse et qui m'envahit
Sauras-tu jamais ce qui me transperce
Ce que j'ai trahi quand j'ai tressailli

Ce que dit ainsi le profond langage
Ce parler muet de sens animaux
Sans bouche et sans yeux miroir sans image
Ce frémir d'aimer qui n'a pas de mots

Sauras-tu jamais ce que les doigts pensent
D'une proie entre eux un instant tenue
Sauras-tu jamais ce que leur silence
Un éclair aura connu d'inconnu

Donne-moi tes mains que mon cœur s'y forme
S'y taise le monde au moins un moment
Donne-moi tes mains que mon âme y dorme
Que mon âme y dorme éternellement



Τα χέρια της Έλσα

Δος μου τα χέρια σου για την αγωνία
Δος μου τα χέρια σου που τόσο ονειρεύτηκα
Που τόσο ονειρεύτηκα μες στη μοναξιά μου
Δος μου τα χέρια σου που μ’ έχουν σώσει

Σαν τα κρατώ στη φτωχή μου παγίδα
Της παλάμης και του φόβου της βιάσης και της ταραχής
Σαν τα κρατώ όπως το χιονόνερο
Που τρέχει πάνω μου παντού μέσα απ’ τα χέρια μου

Δε θα μάθεις ποτέ τι με διαπερνά
Τι με συγκλονίζει και τι με κυριεύει
Δε θα μάθεις ποτέ τι με διατρυπά
Αυτό που πρόδωσα όταν αναρίγησα

Αυτό που έτσι μίλησε στη γλώσσα τη βαθιά
Αυτό το λόγο το βουβό των ζωικών αισθήσεων
Δίχως στόμα και δίχως μάτια καθρέφτης δίχως είδωλο
Αυτό το ρίγος του έρωτα που δεν έχει λέξεις

Δε θα μάθεις ποτέ τι νοιώθουν τα δάχτυλα
Από μια λεία ανάμεσά τους ένα επίμονο βάσταγμα
Δε θα μάθεις ποτέ πως η σιωπή τους
Μια λάμψη θα ’χει γνωρίσει του αγνώστου

Δος μου τα χέρια σου που στην καρδιά μου δίνουν σχήμα
Εκεί μένει σιωπηλός ο κόσμος έστω και για μια στιγμή
Δος μου τα χέρια σου που εκεί η ψυχή μου κοιμάται
Που εκεί η ψυχή μου αιώνια κοιμάται

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος