CHARLES BAUDELAIRE

L’étranger


Qui aimes-tu le mieux, homme énigmatique, dis ?
Ton père, ta mère, ta soeur ou ton frère ?
- Je n'ai ni père, ni mère, ni soeur, ni frère.
- Tes amis ?
- Vous vous servez là d’une parole dont le sens
m'est restée jusqu'à ce jour inconnu.
- Ta patrie ?
- J'ignore sous quelle latitude elle est située.
- La beauté ?
- Je l’aimerais volontiers, déesse et immortelle.
- L’or ?
- Je le hais comme vous haïssez Dieu.
- Eh ! qu'aimes-tu donc, extraordinaire étranger ?
- J'aime les nuages... les nuages qui passent...
là-bas... là-bas... les merveilleux nuages !




Ο ξένος


- Ποιον αγαπάς περισσότερο, αινιγματικέ άνθρωπε;
λέγε· τον πατέρα σου, τη μητέρα σου, την αδελφή σου
ή τον αδελφό σου;
- Δεν έχω ούτε πατέρα ούτε μητέρα, ούτε αδελφή,
ούτε αδελφό.
- Τους φίλους σου;
- Μεταχειρίζεστε μια λέξη, της οποίας το νόημα
μού είναι μέχρι σήμερα άγνωστο.
- Την πατρίδα σου;
- Αγνοώ σε ποιο γεωγραφικό πλάτος βρίσκεται.
- Την ομορφιά;
- Θα την αγαπούσα μετά χαράς, θεά κι αθάνατη.
- Το χρυσάφι;
- Το μισώ όπως εσείς μισείτε το Θεό.
- Ε! ποιόν αγαπάς λοιπόν, ασυνήθιστε ξένε;
- Αγαπώ τα σύννεφα… τα σύννεφα που περνούν…
πέρα… πέρα… τα θαυμάσια σύννεφα.

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος