Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009



Φωτο: Γρηγόρης Σιαμίδης

Φωτιά



Δεν καίω εγώ τα νιάτα μου
Όπως εσύ
Νίκο Εγγονόπουλε
Εκείνοι θέλουν να τα κάψουν
Εκείνοι που πυροβολούν
Τις ψυχές μας
Εγώ θα κάψω μοναχά
Το παρόν τους
Γιατί δεν είναι το δικό μου
Και μέσα στις στάχτες του
Αύριο
Θα φυτέψω το δάσος μου

Γιάννης Βούλτος

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

Καθρέφτης


Στο Νίκο Βεντουρή


Ξυπνώ τη νύχτα

Κοιτάζω στον καθρέφτη

Με μάτια κλειστά


Διακρίνω τότε

Τους δικούς μου νεκρούς

Πίσω απ’ τη σιωπή τους


Να προσπαθούν

Μέσ’ από το στόμα μου

Να βγάλουν φωνή


Να με καλέσουν

Στο άψυχο σπίτι τους

Εκεί να πλαγιάσω


Γιάννης Βούλτος

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009


Αυτοδίδακτος



Έρχομαι να με διδάξω
Της Αύριον τα σπουδαία
Εγώ που κλέβω απ’ το παρόν μου
Ατιμώρητα

Έρχομαι να με διδάξω
Εμένα που σεμνύνομαι
Πως θέλω να σας αφανίσω
Του παρελθόντος μου φονιάδες

Όμως ξέρω πως αν σας αφήσω
Εγώ θ’ αφανιστώ
Και θα ριχτώ φριχτό κουφάρι
Στον Ιερό τον Οίκο
Ανοχής μου


Γιάννης Βούλτος

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009

Θωρώ το gόσμο και δειλιώ …



Θωρώ το gόσμο και δειλιώ, τη γης κι αναδακρυώνω,
θωρώ και dουσουdίζω το, ο άνθρωπος ίdά ’ναι,
λυπούμαι και τα νιάτα μου και τη bαλικαριά μου,
πως θα τα φά’ η μαύρη γης, τ’ αραχνιασμένο μνήμα,.

Γ. Ε. Τσουδερός
Κρητικά Μοιρολόγια

Τρίτη 28 Ιουλίου 2009

ΣΙΩΠΗ



Μνήμη Κώστα Παρθένη


Η σιωπή μονάζει στα ποιήματα
Κλεισμένη και μανταλωμένη στις λέξεις
Κάθε τους γράμμα και ένα κελί

Για ποια σιωπή μιλάς
Για τη σιωπή
των ποιητών στους πρόστυχους καιρούς
Για τη σιωπή
των νεκρών μπροστά στη λήθη των ζώντων
Για τη σιωπή
των ζώντων μπροστά στο πτώμα της φωνής τους

Μιλώ για τη σιωπή
που ταράζει τον ύπνο μας
Μιλώ για τη σιωπή
που γεννάει το λόγο μας

Είναι η σιωπή
των ονείρων μας
Είναι η φωνή
που κερδίζει το θάνατο
Στα χαρτιά


Γιάννης Βούλτος

Τρίτη 7 Ιουλίου 2009


Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009


Κυριακή 14 Ιουνίου 2009


Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

ΑΦΑΣΙΑ



Ήταν άλλοτε
Χρόνια η γης μας στο γύψο
Να σου συντρίβει τα κόκκαλα
Να θες να μιλήσεις
Των νεκρών

Κι είναι τώρα
Πάλι χρόνια η γης μας σ’ αφασία
Να σου κενώνει το μυαλό
Να μη σ’ ακούνε
Μήτε οι ζωντανοί

Γιάννης Βούλτος

Τετάρτη 27 Μαΐου 2009


ποιητές και Ποιητές


Στον Δημήτρη Κατσαγάνη


Όλοι τους σήμερα
μας τριβελίζουνε τ' αυτιά
με μια ηλικιωμένη
που ρίχνει ακόντιο
με τον Κόναν τον Βάρβαρο

Όλοι τους λησμόνησαν
τον παραλίγο φονιά
που ’γραφε στους τοίχους
με το αίμα του

Γιάννης Βούλτος

Τρίτη 26 Μαΐου 2009


JACK KEROUAC



All day long
wearing a hat
that wasn't on my head.




Ολημερίς
να φορώ ένα καπέλο
που δεν ήταν στο κεφάλι μου.

American Haiku
Απόσπασμα

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Σάββατο 23 Μαΐου 2009


WILLIAM CARLOS WILLIAMS



Complete Destruction


It was an icy day.
We buried the cat,
then took her box
and set fire to it
in the back yard.
Those fleas that escaped
earth and fire
died by the cold.




Ολοσχερής Αφανισμός


Ήταν μια παγερή μέρα.
Θάψαμε τη γάτα,
μετά πήραμε το κουτί της
και του βάλαμε φωτιά
στην πίσω αυλή.
Όσοι ψύλλοι γλίτωσαν
χώμα και φωτιά
πέθαναν από το κρύο.

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Πέμπτη 21 Μαΐου 2009


Τρίτη 19 Μαΐου 2009


GEORGE GORDON NOEL BYRON



A king sat on the rocky brow
Which looks on sea-born Salamis;
And ships, by thousands, lay below,
And men in nations; — all were his!
He counted them at break of day —
And when the sun set, where were they?

And where are they? and where art thou,
My country? On thy voiceless shore
The heroic lay is tuneless now —
The heroic bosom beats no more!
And must thy lyre, so long divine,
Degenerate into hands like mine?




Ένας βασιλιάς κάθισε στου βράχου το φρύδι
Που βλέπει τη θαλασσογέννητη Σαλαμίνα
Και πλοία χιλιάδες απλώθηκαν κάτω
Κι άνδρες εθνών — ήσαν όλοι δικοί του
Τους μέτρησε στο πρώτο φως της μέρας —
Κι όταν ο ήλιος βασίλεψε, πού ήσαν;


Και πού είναι; Και πού τέχνη εσύ,
Πατρίδα μου; Στη βουβή σου ακτή
Το επικό το ποίημα είναι τώρα παράτονο —
Το ηρωικό το στήθος πια δε χτυπά!
Και πρέπει η λύρα σου, τόσον καιρό θεϊκή,
Να καταπέσει σε χέρια σαν τα δικά μου;


The Isles of Greece
Απόσπασμα

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Παρασκευή 15 Μαΐου 2009


BENJAMIN PÉRET



IMORTELLE MALADIE


Sur la colline qui n'était inspirée que par les lèvres peintes

les yeux blancs s'ouvrent à la lumière de la fête
et la respiration va mourir de sa belle mort
On dirait qu'une main
se pose sur l'autre versant de la colline
et que les hommes crient
C'était du ciel de Dieu que tombaient les paroles absurdes

Maintenant partons pour la maison des algues
où nous verrons les éléments couverts de leur ombre
s'avancer comme des criminels
pour détruire le passager de demain
ô mon amie ma chère peur





ΑΘΑΝΑΤΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ


Πάνω στο λόφο που εμπνεύστηκε μόνο απ’ τα βαμμένα χείλια
τα ανοιχτόχρωμα μάτια ανοίγονται στο φως της γιορτής
κι η ανάσα τώρα θα πεθάνει από τον όμορφό της θάνατο
Θα ’λεγαν πως ένα χέρι
παρουσιάζεται πάνω στην άλλη πλαγιά του λόφου
και πως οι άνθρωποι φωνάζουν
Ήταν από τον ουρανό του Θεού που έπεφταν οι παράλογες κουβέντες

Τώρα φεύγουμε για το σπίτι των φυκιών
όπου θα δούμε τα αφανέρωτα στοιχεία της σκιάς τους
να προχωρούν όπως οι εγκληματίες
για να αφανίσουν τον επιβάτη του αύριο
ω φίλε μου ακριβέ μου φόβε

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Τετάρτη 13 Μαΐου 2009


PIETRO METASTASIO



VERSETTI


Queste poche immaginette
Sono, è vero, opre imperfette
D’ un artista dozzinale ;
Ma per me gran pregio avranno
Se impedirvi almen sapranno
D’ obliar l’ originale.




ΣΤΙΧΑΚΙΑ


Τούτες οι λίγες μικρές ζωγραφιές
Είναι, αλήθεια, δουλειές λειψές
Από έναν μάστορα κοινότοπο·
Όμως για μένα πολύ θ’ αξίζουν
Αν έστω φτάσουν να σας μποδίζουν
Να λησμονάτε το πρωτότυπο.

Απόδοση

Γιάννης Βούλτος

Δευτέρα 11 Μαΐου 2009


EDGAR ALLAN POE



To The River –


Fair river! in thy bright, clear flow
Of crystal, wandering water,
Thou art an emblem of the glow
Of beauty- the unhidden heart-
The playful haziness of art
In old Alberto's daughter;

But when within thy wave she looks-
Which glistens then, and trembles-
Why, then, the prettiest of brooks
Her worshipper resembles;
For in his heart, as in thy stream,
Her image deeply lies-
His heart which trembles at the beam
Of her soul-searching eyes.




Στο Ποτάμι –

Ωραίο ποτάμι! Στη λαμπερή σου, λαγαρή ροή
Του κρυστάλλινου, περιπλανώμενου νερού,
Συ τέχνη ένα έμβλημα της λάμψης
Της ομορφιάς – η φανερή καρδιά –
Το παιχνιδιάρικο το θάμπωμα της τέχνης
Στη θυγατέρα του γέροντα Αλβέρτου

Αλλά όταν μέσα στο κύμα σου κοιτά-
Που τότε σπινθηροβολεί και τρεμουλιάζει-
Γιατί, τότε, το ομορφότερο ρυάκι
Λάτρης της μοιάζει.
Γιατί μέσα στην καρδιά του, ίδια και στο ρέμα σου,
Η εικόνα της απλώνεται βαθιά-
Η καρδιά του τρεμουλιάζει στην αχτίνα
Των ματιών της που ανιχνεύουν την ψυχή

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Παρασκευή 8 Μαΐου 2009


PHILIPPE SOUPAULT



Tant de temps


Le temps qui passe

Le temps qui ne passe pas
Le temps qu'on tue
le temps de compter jusqu'à dix
Le temps qu'on n'a pas
Le temps qu'il fait
Le temps de s'ennuyer
Le temps de rêver
Le temps de l'agonie
Le temps qu'on perd
Le temps d'aimer
Le temps des cerises
Le mauvais temps
et le bon et le beau et le froid
et le temps chaud




Τόσος καιρός


Ο καιρός που περνά
Ο καιρός που δεν περνά
Ο καιρός που σκοτώνεις
ο καιρός του να μετράς μέχρι το δέκα
Ο καιρός που δεν έχεις
Ο καιρός που κάνει
Ο καιρός που βαριέσαι
Ο καιρός που ονειρεύεσαι
Ο καιρός της αγωνίας
Ο καιρός που χάνεις
Ο καιρός της αγάπης
Ο καιρός των κερασιών
Ο κακός καιρός
κι ο καλός κι ο ωραίος κι ο κρύος
κι ο καιρός ο ζεστός

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Τετάρτη 6 Μαΐου 2009


TORQUATO TASSO


Ecco mormorar l'onde


Ecco mormorar l'onde,
E tremolar le fronde
A l'aura mattutina, e gli arboscelli,
E sovra i verdi rami i vaghi augelli
Cantar soavemente,
E rider l'Oriente;
Ecco gia l'alba appare,
E si specchia nel mare,
E rasserena il cielo,
E le campagne imperla il dolce gelo,
E gli alti monti indora:
O bella e vaga Aurora,
L'aura e tua messaggera, e tu de l'aura
Ch'ogni arso cor ristaura.




Να πως κελαρύζουνε τα κύματα


Να πως κελαρύζουνε τα κύματα,
Και τρεμουλιάζουν τα φυλλώματα
Στην πρωινή την αύρα και τα δέντρα τα μικρά,
Και στα πράσινα κλαδιά τα έμορφα πουλιά
Κελαηδούνε απαλά,
Κι η Ανατολή γελά.
Να πως κιόλας το χάραμα φαίνεται,
Και μέσα στη θάλασσα καθρεφτίζεται
Και λαγαρίζει τον ουρανό,
Και στολίζει τους κάμπους κρούσταλλο γλυκό,
Και τα ψηλά βουνά χρυσώνει.
Έμορφη Αυγή χαριτωμένη
Για σε προάγγελος η αύρα και συ για κείνη
Που κάθε καρδιά καμένη την ξανανιώνει

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Δευτέρα 4 Μαΐου 2009


ROBERT FROST



A Minor Bird


I have wished a bird would fly away,
And not sing by my house all day;

Have clapped my hands at him from the door
When it seemed as if I could bear no more.

The fault must partly have been in me.
The bird was not to blame for his key.

And of course there must be something wrong
In wanting to silence any song.




Ένα Μικρό Πουλί


Έχω ευχηθεί να πετούσε ένα πουλί αλάργα στον αέρα
Και να μην κελαηδά κοντά στο σπίτι μου όλη μέρα

Χτύπησα τις παλάμες μου απ’ την πόρτα να το διώξω
Όταν μου φάνηκε πως άλλο δεν μπορούσα να τ' αντέξω

Το λάθος πρέπει εν μέρει από μένα να ’χει γίνει
Το πουλί για τον τόνο της φωνής του δεν έφερνε ευθύνη

Και βέβαια εδώ πρέπει να υπάρχει κάποιο σφάλμα
Αφού θέλω ν’ αναγκάσω να σιωπήσει κάθε άσμα

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Σάββατο 2 Μαΐου 2009


ANDRE BRETON



Moins de temps


Moins de temps qu’il n’en faut pour le dire, moins de larmes qu’il n’en faut pour mourir, j’ai tout compté, voilà. J’ai fait le recensement des pierres; elles sont au nombre de mes doigts et de quelques autres; j’ai distribué des prospectus aux plantes, mais toutes n’ont pas voulu les accepter. Avec la musique j’ai lié partie pour une seconde seulement et maintenant je ne sais plus que penser du suicide, car si je veux me séparer de moi-même, la sortie est de ce côté et, j’ajoute malicieusement: l’entrée, la rentrée de cet autre côte. Tu vois ce qu’il te reste à faire. Les heures, le chagrin, je n’en tiens pas un compte raisonnable; je suis seul je regarde par la fenêtre; il ne passe personne, ou plutôt personne ne passe (je souligne passe). Ce Monsieur, vous ne le connaissez pas? c’est M. Lemême. Je vous présente Madame Madame. Et leurs enfants. Puis je reviens sus mes pas, mes pas reviennent aussi, mais je ne sais pas exactement sus quoi ils reviennent. Je consulte un horaire; les noms de villes ont été remplacés par des noms de personnes qui m’ont touché d’assez près. Irai-je à A, retournerai-je à B, changerai-je à X? Oui, naturellement je changerai à X. Pourvu que je ne manque pas la correspondance avec l’ennui! Nous y sommes: l’ennui, les belles parallèles, ah! Que les parallèles sont belles sous la perpendiculaire de Dieu.
Λιγότερο χρόνο
Λιγότερο χρόνο απ’ όσο χρειάζεται για να το πεις, λιγότερα δάκρυα απ’ όσα χρειάζονται για να πεθάνεις· τα λογάριασα όλα, ιδού. Έκαμα την καταγραφή των λίθων. Είναι όσοι και τα δάχτυλά μου και μερικοί άλλοι. Μοίρασα προκηρύξεις στα φυτά, όμως δεν θέλησαν όλα να τις δεχτούν. Με τη μουσική συνεταιρίστηκα μόνο για ένα δευτερόλεπτο και τώρα δεν ξέρω πλέον τι να σκεφτώ για την αυτοκτονία, γιατί αν θέλω να χωριστώ απ’ τον εαυτό μου, η έξοδος είναι απ’ αυτή την πλευρά και, προσθέτω με πονηριά: η είσοδος, η επάνοδος από την άλλη πλευρά. Βλέπεις αυτό που σου μένει να κάνεις. Οι ώρες, η θλίψη, δεν κρατώ έναν λογικό λογαριασμό τους· είμαι μόνος κοιτάζω απ’ το παράθυρο· δεν περνάει κανένας, ή μάλλον κανένας δεν περνάει (τονίζω το περνάει). Αυτόν τον κύριο, δεν τον γνωρίζετε; είναι ο κ. Οΐδιος. Σας παρουσιάζω την κυρία Κυρία. Και τα τέκνα τους. Κατόπιν επιστρέφω στα βήματά μου, τα βήματά μου επιστρέφουν επίσης, όμως δεν ξέρω ακριβώς σε τι επιστρέφουν. Συμβουλεύομαι έναν πίνακα αφίξεων - αναχωρήσεων. Τα ονόματα των πόλεων έχουν αντικατασταθεί από τα ονόματα προσώπων που μου είναι αρκετά οικεία. Θα πάω στο Α, θα γυρίσω στο Β, θ’ αλλάξω στο Χ; Ναι, φυσικά θ’ αλλάξω στο Χ. Αρκεί να μη χάσω την ανταπόκριση με την ανία. Εκεί είμαστε: η ανία, οι ωραίες παράλληλοι, α! Πόσο ωραίες είναι οι παράλληλοι κάτω από την κάθετο του Θεού.
Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Πέμπτη 30 Απριλίου 2009


GIOSUÈ CARDUCCI



Pianto Antico


L'albero a cui tendevi

la pargoletta mano,
il verde melograno
da' bei vermigli fior,

nel muto orto solingo
rinverdì tutto or ora
e giugno lo ristora
di luce e di calor.

Τu fior della mia pianta
percossa e inaridita,
tu dell'inutil vita
estremo unico fior,

sei ne la terra fredda,
sei ne la terra negra;
né il sol più ti rallegra
né ti risveglia amor.




Αρχαίος θρήνος


Το δέντρο τούτο που άπλωνες
το παιδικό σου χέρι,
τη χλοερή ροδιά
με έμορφα άνθη κινναβάρινα,

στον κήπο τον βουβό κι ερημικό
τώρα ξαναπρασίνισε όλος ο χρυσός,
κι ο Θεριστής το ξανανιώνει
με φως και ζεστασιά.

Συ άνθος του θρήνου μου
ρημαγμένο και μαραμένο,
συ της άκαρπης ζωής
έσχατο άνθος μοναδικό,

είσαι μες στην παγωμένη γη,
είσαι μες στη μαύρη γη·
μήτε ο ήλιος πιότερο σ’ ευφραίνει
μήτε σε ξυπνά η αγάπη.


Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Τρίτη 28 Απριλίου 2009


EDWARD ESTLIN CUMMINGS



If


If freckles were lovely, and day was night,

And measles were nice and a lie warn't a lie,
Life would be delight,-
But things couldn't go right
For in such a sad plight
I wouldn't be I.

If earth was heaven, and now was hence,
And past was present, and false was true,
There might be some sense
But I'd be in suspense
For on such a pretense
You wouldn't be you.

If fear was plucky, and globes were square,
And dirt was cleanly and tears were glee
Things would seem fair,-
Yet they'd all despair,
For if here was there
We wouldn't be we.




Αν


Αν οι φακίδες ήταν υπέροχες, κι η μέρα ήτανε νύχτα,
Κι η ιλαρά ήταν ευχάριστη κι ένα ψέμα δε ήτανε ψέμα
Η ζωή θα ’ταν απόλαυση, -
Αλλά τα πράματα δεν θα πήγαιναν καλά
Γιατί σε τέτοιο χάλι θλιβερό
Εγώ δε θα ’μουν εγώ.

Αν η γη ήταν παράδεισος, και το τώρα ήταν μακριά,
Κι ήταν τα παλιά παρόν, κι ο ψευδής αληθινός,
Κάποια λογική θα υπήρχε
Μα θα ήμουν σ’ αγωνία
Γιατί με μια τέτοια αξίωση
Εσύ δε θα ’σουν εσύ.

Αν ο φόβος ήταν εύψυχος, και οι σφαίρες ήταν τετράγωνες,
Κι η βρωμιά ήταν καθαρή και τα δάκρυα ήταν χαρά
Τα πράματα θα φαίνονταν ωραία, --
Μολαταύτα, όλοι θα ’ταν σε απόγνωση,
Γιατί αν το εδώ ήταν εκεί
Εμείς δεν θα ’μασταν εμείς.

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Κυριακή 26 Απριλίου 2009


LOUIS ARAGON



Les mains d'Elsa


Donne-moi tes mains pour l'inquiétude
Donne-moi tes mains dont j'ai tant rêvé
Dont j'ai tant rêvé dans ma solitude
Donne-moi te mains que je sois sauvé

Lorsque je les prends à mon pauvre piège
De paume et de peur de hâte et d'émoi
Lorsque je les prends comme une eau de neige
Qui fond de partout dans mes main à moi

Sauras-tu jamais ce qui me traverse
Ce qui me bouleverse et qui m'envahit
Sauras-tu jamais ce qui me transperce
Ce que j'ai trahi quand j'ai tressailli

Ce que dit ainsi le profond langage
Ce parler muet de sens animaux
Sans bouche et sans yeux miroir sans image
Ce frémir d'aimer qui n'a pas de mots

Sauras-tu jamais ce que les doigts pensent
D'une proie entre eux un instant tenue
Sauras-tu jamais ce que leur silence
Un éclair aura connu d'inconnu

Donne-moi tes mains que mon cœur s'y forme
S'y taise le monde au moins un moment
Donne-moi tes mains que mon âme y dorme
Que mon âme y dorme éternellement



Τα χέρια της Έλσα

Δος μου τα χέρια σου για την αγωνία
Δος μου τα χέρια σου που τόσο ονειρεύτηκα
Που τόσο ονειρεύτηκα μες στη μοναξιά μου
Δος μου τα χέρια σου που μ’ έχουν σώσει

Σαν τα κρατώ στη φτωχή μου παγίδα
Της παλάμης και του φόβου της βιάσης και της ταραχής
Σαν τα κρατώ όπως το χιονόνερο
Που τρέχει πάνω μου παντού μέσα απ’ τα χέρια μου

Δε θα μάθεις ποτέ τι με διαπερνά
Τι με συγκλονίζει και τι με κυριεύει
Δε θα μάθεις ποτέ τι με διατρυπά
Αυτό που πρόδωσα όταν αναρίγησα

Αυτό που έτσι μίλησε στη γλώσσα τη βαθιά
Αυτό το λόγο το βουβό των ζωικών αισθήσεων
Δίχως στόμα και δίχως μάτια καθρέφτης δίχως είδωλο
Αυτό το ρίγος του έρωτα που δεν έχει λέξεις

Δε θα μάθεις ποτέ τι νοιώθουν τα δάχτυλα
Από μια λεία ανάμεσά τους ένα επίμονο βάσταγμα
Δε θα μάθεις ποτέ πως η σιωπή τους
Μια λάμψη θα ’χει γνωρίσει του αγνώστου

Δος μου τα χέρια σου που στην καρδιά μου δίνουν σχήμα
Εκεί μένει σιωπηλός ο κόσμος έστω και για μια στιγμή
Δος μου τα χέρια σου που εκεί η ψυχή μου κοιμάται
Που εκεί η ψυχή μου αιώνια κοιμάται


Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009


CESARE PAVESE



TU SEI COME UNA TERRA


Tu sei come una terra
che nessuno ha mai detto.
Tu non attendi nulla
se non la parola
che sgorgherà dal fondo
come un frutto tra i rami.
C'è un vento che ti giunge.
Cose secche e rimorte
t'ingombrano e vanno nel vento.
Membra e parole antiche.
Tu tremi nell'estate.




ΕΙΣΑΙ ΣΑΝ ΕΝΑΝ ΤΟΠΟ


Είσαι σαν έναν τόπο
που κανένας ποτέ δεν ιστόρησε.
Δεν περιμένεις τίποτα
παρά μόνο το λόγο
που θα προβάλει από το βάθος
σαν τον καρπό μέσα απ’ τα κλαδιά.
Είναι ένας άνεμος που σε σιμώνει.
Πράματα μαραζωμένα και ξανά πεθαμένα
σε βαραίνουν και φεύγουν στον άνεμο.
Μέλη και λόγια αρχαία.
Τρέμεις μες στο καλοκαίρι.

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Τρίτη 21 Απριλίου 2009


TED HUGHES



Theology


"No, the serpent did not
Seduce Eve to the apple.
All that's simply
Corruption of the facts.

Adam ate the apple.
Eve ate Adam.
The serpent ate Eve.
This is the dark intestine.

The serpent, meanwhile,
Sleeps his meal off in Paradise -
Smiling to hear
God's querulous calling."



Θεολογία


"Όχι, το φίδι δεν
Αποπλάνησε την Εύα με το μήλο.
Όλα αυτά είναι απλώς
Παραφθορά των γεγονότων.

Ο Αδάμ έφαγε το μήλο.
Η Εύα έφαγε τον Αδάμ.
Το φίδι έφαγε την Εύα.
Αυτό είναι το σκοτεινό έντερο.

Το φίδι, εν τω μεταξύ,
Κοιμάται χωνεύοντας το γεύμα στον Παράδεισο -
Χαρούμενο που ακούει
Του Θεού το οξύθυμο κάλεσμα. "

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Παρασκευή 17 Απριλίου 2009


GUILLAUME APOLLINAIRE



Les sirènes


Saché-je d'où provient, Sirènes, votre ennui
Quand vous vous lamentez, au large, dans la nuit?
Mer, je suis comme toi, plein de voix machinées
Et mes vaisseaux chantants se nomment les années.



Οι σειρήνες


Άραγε ξέρω από πού φτάνει η στεναχώρια σας, Σειρήνες,
Όταν τόσο πολύ θρηνείτε μέσα στη νυχτιά;
Θάλασσα, είμαι σαν εσένα, με φωνές χαλκευμένες γεμάτος
Και τα πλοία μου τραγουδώντας δίνουν όνομα στα χρόνια.

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Τετάρτη 15 Απριλίου 2009


CECCO ANGIOLIERI



S'i' fosse foco, arderei 'l mondo


S'i' fosse foco, arderei' il mondo;
s'i' fosse vento, lo tempestarei;
s'i' fosse acqua, i' l'annegherei;
s'i' fosse Dio, mandereil en profondo;

s'i' fosse papa, serei allor giocondo,
ché tutti ' cristiani embrigarei;
s'i' fosse 'mperator, sa' che farei?
a tutti mozzarei lo capo a tondo.

S'i' fosse morte, andarei da mio padre;
s'i' fosse vita, fuggirei da lui:
similemente faria da mi' madre.

S'i' fosse Cecco com'i' sono e fui,
torrei le donne giovani e leggiadre:
le vecchie e laide lasserei altrui.




Αν ήμουνα φωτιά θα ’καιγα τον κόσμο


Αν ήμουνα φωτιά, θα ’καιγα τον κόσμο·
αν ήμουν άνεμος, θα τον φουρτούνιαζα·
αν ήμουνα νερό, θα τον έπνιγα·
αν ήμουνα Θεός, θα τον πέταγα στην άβυσσο·

Αν ήμουνα Πάπας, τότε θα ’μουνα χαρούμενος
που θα βασάνιζα όλους τους χριστιανούς
αν ήμουν αυτοκράτορας, ξέρεις τί θα ’κανα;
απ’ όλους θα ’παιρνα το κεφάλι στο πιάτο.

Αν ήμουν ο Θάνατος, στον πατέρα μου θα πήγαινα·
αν ήμουν η ζωή, θα ξέφευγα απ’ αυτόν·
και θα ’κανα το ίδιο και στην μάνα μου.

Αν ήμουν ο Cecco, όπως είμαι και υπήρξα,
θα διάλεγα γυναίκες νέες κι ελκυστικές,
τις γριές και σιχαμένες θ’ άφηνα για τους άλλους.

Απόδοση

Γιάννης Βούλτος

Κυριακή 12 Απριλίου 2009


DAVID HERBERT LAWRENCE



Belief


Forever nameless

Forever unknwon
Forever unconceived
Forever unrepresented
yet forever felt in the soul.




Πίστη


Για πάντα ανώνυμη
Για πάντα άγνωστη
Για πάντα ασύλληπτη
Για πάντα ανέκφραστη
όμως για πάντα αισθητή στην ψυχή.

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Πέμπτη 9 Απριλίου 2009


PAUL ÉLUARD



L'amoureuse


Elle est debout sur mes paupières
Et ses cheveux sont dans les miens,
Elle a la forme de mes mains,
Elle a la couleur de mes yeux,
Elle s'engloutit dan mon ombre
Comme une pierre sur le ciel.

Elle a toujours les yeux ouverts
Et ne me laisse pas dormir.
Ses rêves en pleine lumière
Font s'évaporer les soleils,
Me font rire, pleurer et rire,
Parler sans avoir rien à dire.




Η ερωμένη


Ορθώνεται στα βλέφαρά μου
Και τα μαλλιά της είναι μέσα στα δικά μου
Έχει το σχήμα των χεριών μου
Έχει το χρώμα των ματιών μου
Βουλιάζει μέσα στη σκιά μου
Όπως μια πέτρα στον ουρανό.

Έχει πάντα τα μάτια ανοιχτά
Και δε μ’ αφήνει να κοιμηθώ.
Τα όνειρά της στο άπλετο φως
Κάνουν τους ήλιους κι εξαερώνονται,
Με κάνει να γελώ, να κλαίω και να γελώ,
Να μιλώ δίχως να ’χω τίποτα να πω.

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Τρίτη 7 Απριλίου 2009


GΙΑCOMO LEOPARDI



L'infinito


Sempre caro mi fu quest'ermo colle
E questa siepe che da tanta parte
De'll ultimo orrizonte il guarde esclude.
Ma sedendo e mirando interminati
Spazi di là da quella, e sovrumani
Silenzi, e profondissima quiete,
Io nel pensier mi fingo, ove per poco
Il cor non si spaura. E come il vento
Odo stormir tra queste piante, io quello
Infinito silenzio a questa voce
Vo comparando; e mi sovvien l'eterno,
E le morte stagioni, e la presente
E viva, e'l suon di lei. Così tra questa
Immensità s'annega il pensier mio:
E'l naufragar m'è dolce in questo mare.




To απέραντο


Πάντα αγαπημένος ήτανε για μένα αυτός ο έρμος λόφος
κι αυτός ο φράχτης που μεγάλο του κομμάτι
του τελευταίου ορίζοντα το αγνάντεμα εμποδίζει.
Μα καθισμένος κι ατενίζοντας ατέλειωτους
τόπους πέρα μακριά από κείνον κι υπεράνθρωπες
σιωπές και τη βαθύτερη γαλήνη,
ότι στοχάζομαι καμώνομαι κει που σχεδόν
δε σκιάζεται η καρδιά. Και σαν τον άνεμο
που ακούω να θροΐζει ανάμεσα σε τούτα τα φυτά, εγώ εκείνη
την απέραντη σιωπή με τούτη τη φωνή
πάω να συγκρίνω· και μου θυμίζει το αέναο
και τους θανάσιμους καιρούς και το παρόν
το ζωντανό και τον αχό του. Έτσι ανάμεσα σ’ αυτή
την απεραντοσύνη ο στοχασμός μου πνίγεται·
και το ναυάγιό μου είναι γλυκό σ’ αυτή τη θάλασσα.

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Κυριακή 5 Απριλίου 2009


ROALD DAHL



Hot and Cold


A woman who my mother knows

Came in and took off all her clothes.

Said I, not being very old,
'By golly gosh, you must be cold!'

'No, no!' she cried. 'Indeed I'm not!
I'm feeling devilishly hot!'



Ζέστη και Κρύο


Μια γυναίκα που η μάνα μου την ξέρει
Μπήκε μέσα κι έβγαλε όλα της τα ρούχα.

Κι είπα εγώ που δεν ήμουν και τόσο μεγάλος
«Για το θεό, εσύ πρέπει να κρυώνεις»

«Όχι, όχι» φώναξε. «Μα την αλήθεια!
Ζεσταίνομαι διαβολεμένα!»

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Τετάρτη 1 Απριλίου 2009


CHARLES BAUDELAIRE



L’étranger


Qui aimes-tu le mieux, homme énigmatique, dis ?
Ton père, ta mère, ta soeur ou ton frère ?
- Je n'ai ni père, ni mère, ni soeur, ni frère.
- Tes amis ?
- Vous vous servez là d’une parole dont le sens
m'est restée jusqu'à ce jour inconnu.
- Ta patrie ?
- J'ignore sous quelle latitude elle est située.
- La beauté ?
- Je l’aimerais volontiers, déesse et immortelle.
- L’or ?
- Je le hais comme vous haïssez Dieu.
- Eh ! qu'aimes-tu donc, extraordinaire étranger ?
- J'aime les nuages... les nuages qui passent...
là-bas... là-bas... les merveilleux nuages !




Ο ξένος


- Ποιον αγαπάς περισσότερο, αινιγματικέ άνθρωπε;
λέγε· τον πατέρα σου, τη μητέρα σου, την αδελφή σου
ή τον αδελφό σου;
- Δεν έχω ούτε πατέρα ούτε μητέρα, ούτε αδελφή,
ούτε αδελφό.
- Τους φίλους σου;
- Μεταχειρίζεστε μια λέξη, της οποίας το νόημα
μού είναι μέχρι σήμερα άγνωστο.
- Την πατρίδα σου;
- Αγνοώ σε ποιο γεωγραφικό πλάτος βρίσκεται.
- Την ομορφιά;
- Θα την αγαπούσα μετά χαράς, θεά κι αθάνατη.
- Το χρυσάφι;
- Το μισώ όπως εσείς μισείτε το Θεό.
- Ε! ποιόν αγαπάς λοιπόν, ασυνήθιστε ξένε;
- Αγαπώ τα σύννεφα… τα σύννεφα που περνούν…
πέρα… πέρα… τα θαυμάσια σύννεφα.

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Κυριακή 29 Μαρτίου 2009


UMBERTO SABA



La capra

Ho parlato a una capra.
Era sola sul prato, era legata.
Sazia d'erba, bagnata
dalla pioggia, belava.

Quell'uguale belato era fraterno
al mio dolore. Ed io risposi, prima
per celia, poi perché il dolore è eterno,
ha una voce e non varia.
Questa voce sentiva
gemere in una capra solitaria.

In una capra dal viso semita
sentiva querelarsi ogni altro male,
ogni altra vita.



Η κατσίκα


Μίλησα σε μια κατσίκα.
Ήτανε μόνη στο βοσκοτόπι, ήτανε δεμένη.
Xορτασμένη από το χόρτο, μουσκεμένη
απ’ τη βροχή, βέλαζε.

Αυτό το ίδιο βέλασμα ήταν αδελφικό
με τη λύπη μου. Κι εγώ απάντησα, πρώτα
γι’ αστείο, έπειτα γιατί ο πόνος είναι αιώνιος,
έχει μια φωνή και δεν αλλάζει.
Αυτή η φωνή ακουγόταν
να στενάζει σε μια κατσίκα μοναχική.

Σε μια κατσίκα με όψη σημιτική
ακουγόταν να θρηνεί κάθε άλλο κακό,
κάθε άλλη ζωή.

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009


WALT WHITMAN



When I Read The Book

WHEN I read the book, the biography famous,

And is this, then, (said I,) what the author
calls a man's life?

And so will some one, when I am dead and gone,
write my life?

(As if any man really knew aught of my life;
Why, even I myself, I often think,
know little or nothing of my real life;

Only a few hints--a few diffused, faint clues
and indirections,

I seek, for my own use, to trace out here.)



Όταν διάβασα το βιβλίο

Όταν διάβασα το βιβλίο, τη βιογραφία την περίφημη,
Και είναι αυτό λοιπόν (είπα εγώ) που ο συγγραφέας
αποκαλεί ζωή ενός ανθρώπου;

Και έτσι κάποιος, όταν είμαι πεθαμένος και χαμένος,
θα γράψει για τη ζωή μου;

(Σάμπως κανένας άνθρωπος δε γνώρισε αληθινά
κάτι από τη ζωή μου·

Γιατί, ακόμα κι ο ίδιος, σκέφτομαι συχνά,
γνωρίζω ελάχιστα ή τίποτα για την πραγματική μου τη ζωή·

Μόνο μερικές νύξεις - μερικές διάχυτες, αμυδρές ενδείξεις
κι απατηλότητες,

Ζητώ, για δική μου χρήση, να εξιχνιάσω εδώ.)

Απόδοση στα ελληνικά
Γιάννης Βούλτος

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009


JEAN MORÉAS



Je songe aux ciels marins ...

Je songe aux ciels marins, à leurs couchants si doux,
A l'écumante horreur d'une mer démontée,
Au pêcheur dans sa barque, aux crabes dans leurs trous,
A Néere aux yeux bleus, à Glaucus, à Protée.

Je songe au vagabond supputant son chemin,
Au vieillard sur le seuil de la cabane ancienne,
Au bûcheron courbé, sa cognée à la main,
A la ville, à ses bruits, à mon âme, à sa peine.



Συλλογιέμαι τους θαλάσσιους ουρανούς ...

Συλλογιέμαι τους θαλάσσιους ουρανούς, τα τόσο ηδονικά τους
ηλιοβασιλέματα,
Την αφρισμένη φρίκη μιας θάλασσας φουρτουνιασμένης,
Τον ψαρά μέσα στη βάρκα του, τα καβούρια μέσα
στις τρύπες τους,
Το Νηρέα με τα γαλανά τα μάτια, το Γλαύκο, τον Πρωτέα.

Συλλογιέμαι τον αλήτη που λογαριάζει το δρόμο του,
Το γέροντα στο κατώφλι της παλιάς καλύβας,
Τον ξυλοκόπο σκυμμένο, το τσεκούρι του στο χέρι,
Την πολιτεία, τα βουητά της, την ψυχή μου, τη θλίψη της.

Απόδοση στα ελληνικά

Γιάννης Βούλτος

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009


EUGENIO MONTALE



Altro effetto di luna

La trama del carrubo che si profila
nuda contro l'azzurro sonnolento,
il suono delle voci, la trafila
delle dita d'argento sulle soglie,

la piuma che si invischia, un trepestìo
sul molo che si scioglie
e la feluca già ripiega il volo
con le vele dimesse come spoglie.



Άλλος σεληνιασμός

Το υφάδι της χαρουπιάς που προβάλλει
γυμνό απέναντι στο γλαρωμένο γαλανό,
ο ήχος της φωνής, η επανάληψη
των ασημένιων δαχτύλων στα κατώφλια,

το φτερό που μπερδεύεται, μια ποδοβολή
στην προκυμαία που διασκορπίζεται
και η φελούκα κιόλας χαμηλώνει την ορμή
με τα πανιά φτωχά σα λάφυρα.

Απόδοση στα ελληνικά
Γιάννης Βούλτος

Σάββατο 14 Μαρτίου 2009


PHILIP LARKIN



I Have Started to Say


I have started to say

"A quarter of a century"
Or "thirty years back"
About my own life.

It makes me breathless
It's like falling and recovering
In huge gesturing loops
Through an empty sky.

All that's left to happen
Is some deaths (my own included).
Their order, and their manner,
Remain to be learnt.



Έχω Αρχίσει να Λέω


Έχω αρχίσει να λέω
«Ένα τέταρτο του αιώνα»
Ή «τριάντα χρόνια πίσω»
Σχετικά με τη δική μου ζωή.

Τούτο μου κόβει την ανάσα
Είναι σα να πέφτω και να ξεγυρίζω
Σε πελώριους βρόχους που χειρονομούν
Μέσα από έναν άδειο ουρανό

Κι αυτό που απόμεινε να συμβεί
Είναι κάποιοι θάνατοι (κι ο δικός μου λογαριάζεται).
Η σειρά τους και το είδος τους
Μένουν να μαθευτούν.

Απόδοση στα ελληνικά
Γιάννης Βούλτος

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009


JULES LAFORGUE



III

Oui, c'est au cimetière
Qu'on vit après la mort;
Sur l’oreiller de pierre
Le trépassé s'endort.
Mais quand l’ombre s'étale
Il soulève sa dalle
Et de sa tombe il sort.



III

Ναι, είναι στο κοιμητήριο
Που έχει ζωή μετά το θάνατο·
Πάνω στο πέτρινο προσκέφαλο
Κοιμάται ο πεθαμένος.
Μα όταν το σκοτάδι απλώνεται
Ανασηκώνει την ταφόπλακα
Κι από το μνήμα του προβάλλει.

La chanson des morts
Απόσπασμα
Απόδοση στα ελληνικά
Γιάννης Βούλτος

Κυριακή 8 Μαρτίου 2009


LUIGI PIRANDELLO



INCONTRO

E ancor cammino,
senza destino;
non son vicino
e ni lontan.
Buona sera, mi t’ inchino.
Sono la Morte e ti porgo la man.


ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Κι ακόμα βαδίζω,
χωρίς πεπρωμένο·
δεν είμαι κοντά
κι ούτε μακριά.
Καλησπέρα, σου υποκλίνομαι.
Είμαι ο Χάρος και σου δίνω το χέρι.

Απόδοση στα ελληνικά
Γιάννης Βούλτος

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009


Μνήμη Φραγκίσκας Κεφαλλωνίτου



Κεριά
Καίγουν τη νύχτα
Σιωπηλά
Στην καταιγίδα
Κεριά
Φωτίζουν το χρόνο
Τη γραφή
Για να προβάλει
Το Φως
Απαύγασμα
Απ’ τα σκοτάδια
Της ψυχής
Γυμνής


Γιάννης Βούλτος

Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009


OGDEN NASH



The Wasp

The wasp and all his numerous family

I look upon as a major calamity.
He throws open his nest with prodigality,
But I distrust his waspitality.



Η Σφήκα

Τη σφήκα κι όλη την πολυπληθή της οικογένεια
Θεωρώ ως μείζονα πανωλεθρία.
Εγκαταλείπει τη φωλιά της ανοιχτή με ασωτία,
Αλλά δεν εμπιστεύομαι τη σφηκοξενία.

Απόδοση στα ελληνικά
Γιάννης Βούλτος

Κυριακή 1 Μαρτίου 2009


PAUL VERLAINE



Soleils couchants


Une aube affaiblie
Verse par les champs
La mélancolie
Des soleils couchants.
La mélancolie
Berce de doux chants
Mon coeur qui s'oublie
Aux soleils couchants.
Et d'étranges rêves,
Comme des soleils
Couchants sur les grèves,
Fantômes vermeils,
Défilent sans trêves,
Défilent, pareils
À de grands soleils
Couchants sur les grèves.



Ήλιοι που βασιλεύουν


Μιαν αυγή ξεθωριασμένη
Ρέει απ’ τους αγρούς
Η θλίψη
Από τους ήλιους που βασιλεύουν.
Η θλίψη
Βαυκαλίζει με τραγούδια ηδονικά
Την καρδιά μου που ξεχνιέται
Στους ήλιους που βασιλεύουν.
Κι από όνειρα παράξενα,
Όπως οι ήλιοι
Που βασιλεύουν στ’ ακρογιάλια,
Φάσματα ροδοκόκκινα,
Παρελαύνουν ασταμάτητα,
Παρελαύνουν, όμοια
Με μεγάλους ήλιους
Που βασιλεύουν στ’ ακρογιάλια.

Απόδοση στα ελληνικά
Γιάννης Βούλτος

Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009


DYLAN THOMAS



Clown in the Moon


My tears are like the quiet drift

Of petals from some magic rose;
And all my grief flows from the rift
Of unremembered skies and snows.

I think, that if I touched the earth,
It would crumble;
It is so sad and beautiful,
So tremulously like a dream.




Παλιάτσος στο Φεγγάρι


Τα δάκρυά μου είναι σαν το ήρεμο λίκνισμα
Από τα πέταλα κάποιου ρόδου μαγικού·
Κι όλη η θλίψη μου πηγάζει από το ράγισμα
Λησμονημένων ουρανών και του χιονιού.

Θαρρώ, πως αν άγγιζα τη γη,
Θα θρυμματιζόταν·
Είναι τόσο λυπημένη κι όμορφη,
Τόσο τρεμάμενη σαν όνειρο.

Απόδοση στα ελληνικά
Γιάννης Βούλτος