Των παλαιών ποιητών

Τρόμος σε πιάνει
Όταν το νοιώσεις
Έτσι νωρίς
Το ολέθριο δώρο

Κλιτή ασύστατη
Ζωή αβάσταχτη
Βλέπεις μπροστά σου
Σ’ αυτή τη στράτα

Μακριά απ’ τον κόσμο
Μακριά από πράξεις
Να ζήσεις σου πρέπει

Αυτά που νοιώθεις
Κόψε κομμάτια
Γίνου του λόγου σου
Ωτακουστής

Χωρίς το φόνο
Κάμε το πτώμα
Να τρώει την καρδιά του

Χοές ικεσίες
Στο βωμό της Ιδέας
Ιδανικός Πρωτέας
Στους χρησμούς του

Και η Ιδέα
Χαμένη στους δρόμους
Να πάρει σάρκα
Πασχίζεις

Τούτο το έργο
Τρώει σου τα σπλάχνα
Καίει σου τα νεύρα
Ξεσκίζει το νου

Διαβάστηκε στο 27ο Συμπόσιο Ποίησης (2007)